හායි යාලුවනේ....මම අද ඕගොල්ලන්ට කියන්න යන්නෙ ඇත්ත සිද්ධියක්..... මගෙ නම අනුෂ්ක. මේක වෙනකොට මම ඉස්කෝලෙ 11 වසරෙ.මම ගැන විස්තර ටිකක් කිව්වොත් මම සුට්ටක් විතර ලස්සන කොල්ලෙක්.ඩෙනිම ඇදල අත් දිගට ගහල යද්දි කෙල්ලෙක් දෙපාරක් බලන බැල්මක් මට තිබ්බා. ඒ කාලෙ ඉතින් හැම කොල්ලෙක්ටම පහල වෙනව වගේ සිතුවිලි ඉතින් මටත් පහලවෙල තිබ්බෙ...ඒ කියන්නෙ කෙල්ලො පිස්සුව.....ඒක නිසා මමත් කෙල්ලෙක්ට ට්‍රයි කලා..නම සෙව්වන්දි...ඒකි මාර අහිංසක ගමේ කෙල්ලෙක්.ගමේ උනාට ඒකි මාර පොශ් පාටක් තිබ්බා... ඒත්...ඒකි ගාව මට ඕන කරන එවනම් තිබ්බෙ නෑ.. ඒකියන්නෙ මොනාද කියල දන්නවනෙ ඉතින්😄 මම මාස ගානක් ඒකිට ට්‍රයි කලා...ඒත් ඒකි කැමතිවෙන පාටක්වත් තිබ්බෙ නෑ...මේ වැඩේට මට බොක්කෙන්ම සපෝට් එක දීපු කෙල්ලෙක් ඉදියා...ඒකොගෙ නම තරුශි... අම්මෝ ඒකි නම් ඉතින්....පට්ටම කද..... බෝල වගේ කුක්කු දෙකයි වට්ටක්ක පලු දෙකක් වගේ පුක් පොඩ්ඩයි දැක්කම නැගලා මැරෙනෝ...ඒ උනත් මම කවදාවත් ඒව කියන්න ගියෙ නෑ ....ඒත් ඉතින් ඒකිව මතක් කරල ගෙදරදි අතටනම් නිදහසක් දුන්නෙථ් නෑ😂😂 කෝම හරි මේ සිද්ධිය වෙන දවස ඇවිල්ලා අපේ ස්පෝට් මීට් එකේ ක්‍රිකට් මැච් එක තිබ්බ දවස....ලමයි ඔක්කොම එද...
ගිය සතියේ බදාද, අද සිකුරාද. එතකොට මම සුපුන්ගේ කියල හිතාගෙන හැමදාම රස බලපුව කාගේද එතකොට? මගේ ඔලුව පිස්සන් කොටුවක් උනා.
මගේ කටින් හරියට වචන පිටවුනෙත් නැ. “අහ් …. අ… මේ ඇන්ටි... මේ …. සුපුන් කොළඹ ගිහින් කොච්චර කල් ද ඇන්ටි? ”
“දැන් සතියකට වැඩයි දුවේ. ආයේ එන්නේ ලබන මාසෙ”
“අහ් … මන් මේ සුපුන් හම්බෙන්න ආවෙ ඇන්ටි එහෙනම් මම යන්නම්.” කියාගෙන මම ගෙදර දිව්වා.
මට දැන්නම් හිතාගන්න බෑ කවුද හැමදාම මගේ පෑන්ට්යට අතේ ගහන්නේ කීයල. අපේ ගෙවල් පැත්තේ වෙන ලොකු කොල්ලොත් නැ. මට බයත් හිතුන ග්රීස් යකෙක්ද දන්නේ නැ කියල. ඒවා කල්පනා කර කර උන්නොත් ඔලුව අවුල්වෙන හින්ද බයටත් එක්කම මගේ රෙදි ඔක්කොම හවස ගෙට ගත්ත. එත් එක පෑන්ට්යක් වේලිලා නැති නිසා මම එහෙමම තිබ්බ ඕන එකක් කියල. පෑන්ට්යෙන් සැප ගත්තු කාලෙත් ඉවරයි කියල හිත හිතම මට නින්ද ගියා....
පාන්දර 3ට විතර මට හොදටම චූ බර උනා. අපේ ටෝයිලට් තියෙන්නේ එළියෙන්. අම්මත් ගොරෝ ගොරෝ නිදි ඇහැරවන්නත් ලෝබයි. ටෝයිලට් එකේ ලයිට් එක දැම්මට ඒක පත්තුවෙන්නේ වෙලාවකට විතරයි. ඒදා හොදට හඳ එලිය තිබුන නිසා හිමීට චූ කරන්න යන්න හිතුව. බලද්දී අම්ම කුස්සියේ දොරත් ලොක් නොකරමයි නිදාගෙන තියෙන්නේ. හිමින් හිමින් මම එලියට බැහැල ටෝයිලට් එක පැත්තට ගියා. මට නිකමට වගේ රෙදි වැල් පැත්ත බැලුන. දෙයියනේ මම වේලෙන්න ඉතුරු කරල ආව පෑන්ට්ය වැලේ තිබුන් නැ. මාව ගල් ගැහුනා, ඒ කියන්නේ හැමදාම රෑට සෙල්ලම් දාන එක්කෙනා ලගම ඉන්නවා කියන එක. මට ගෙදර දුවන්නත් හිතුන. එත් මෙච්චර දවසක් රස බලපු ඒවා කාගේද කියල දැනගන්න නැති වෙන එක ගැන දුක හිතුන.
මන් පොඩ්ඩක් වට පිට බැලුවට කවුරුවත් පේන්න උන්නේ නැ. මට තිබුණු චූ බරත් ඉබේම නැති උනා. මම හිමීට සද්ද නැතුව වෙවුල වෙවුල ටෝයිලට් එක අයිනෙන් වත්ත පිටිපස්සට එබුන. හඳ එලියට මම දැකපු දෙයින් මගේ කකුල් පන නැතුව ගියා. හැමදාම රෑට මගේ පෑන්ට් එක්ක සෙල්ලං දාන්නේ වෙන කවුරුත් නෙමෙයි මගේම අයිය!.....
එයා වත්ත පල්ලෙහට වෙලා මගේ පෑන්ට්ය එයාගේ මල්ලියා වටේ ඔතාගෙන අතේ ගහනවා. ටික වෙලාවක් මම ගල් ගැහිලා බලන් උන්න. ඊට පස්සේ මන් කල්පනා කරේ මොකද කරන්නේ කියල. මෙචර දවසක් මම රස කර කර සතුටු උනේ මගේ අයියගේ බඩු වලින්ද. මම ආයේ හොරෙන් බැලුව, තාම අයිය වැඩ. නවත්ත නවත්ත අතේ ගහන්නේ, හොදටම සැප ගන්න වගේ හදන්නේ. මට මගේ ඇස දෙක අයියගේ පොල්ලෙන් අහකට ගන්න බෑ. ඒක ගොඩක් ලොකුයි මහතයි. එයා ඒක ඉස්සරහට පස්සට කරන
Comments
Post a Comment